وقتی میان کوچه سند پاره پاره شد

                   چشمان غصه دار فلک پر ستاره شد

 ناموس کبریا وسط کوچه های تنگ

                    محصور یک شقی صفتِ بد قواره شد

تهمت زدو به دختر طا ها دروغ بست

                  داعیـّه دارِ دین پسر زشت کار شد

 گفتنند : گفت زود سند را بده به من

                      گفتند :بعد از ان ستم بی شماره شد

 با پنجه وسعت فدکش را وجب گرفت

                      سیلی برای غصب فدک راه چاره شد

چادر به پای مادر سادات که گیر کرد

                        افتاد روی خاک دلش پر شراره شد

 گفتند : یک طرف زده سیلی ولی حسن

                      پیگیره جستجوی دو تا گوش واره شد